بی همگان بسر شود بی تو به سر نمی شود

داغ تو دارد این دلم بی تو بسر نمی شود

دیده عقل مست تو چنبره چرخ پست تو

گوش طرب بدست تو بی تو بسر نمی شود

خمر و خمار من توئی باغ و بهار من توئی

خواب و قرار من توئی بی تو بسر نمی شود

جاه و جلال من تویی ملکت و مال من توئی

آب زلال من توئی بی تو بسر نمی شود  

گاه سوی وفا روی گاه سوی جفا روی

آن منی کجا روی بی تو بسر نمی شود

دل بنهم تو بر کنی توبه کنم تو بشکنی

این همه خود تو میکنی بیتو بسر نمی شود

بی تو اگر بسر شدی زیر جهان زبر شدی 

باغ  ارم سقر شدی بی تو بسر نمی شود

گر تو سری قدم شوم ور تو کفی قلم شوم

ور بروی عدم شوم بی تو بسر نمی شود

حاصل روزگار من , رهبر و یار و غار من

بی تو بداست کار من بی تو بسر نمی شود

خواب مرا ببسته ای نقش مرا بشسته ای

وز همه ام گسسته ای بی تو بسر نمی شود

بی تو نه زندگی خوشم, بی تو  نه مردگی خوشم

سر ز غم تو چون کشم بی تو بسر نمی شود

جان زه تو جوش میکند دل زه تو نوش میکند

عقل خروش  میکند بی تو بسر نمی شود

گر نشوی تو یار من بی تو خراب کار من

مونس و غمگسار من بی تو بسر نمی شود

هرچه بگویم ای سندس نیست جدا ز نیک و بد

هم تو بگو بلفظ خود بی تو بسر نمی شود

شاه منی و دلبری شمس جهان اکبری

از مه خور تو انوری بی تو بسر نمی شود

 -------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

   
برگذری درنگری جز دل خوبان نبری   سر مکش ای دل که از او هر چه کنی جان نبری
تا نشوی خاک درش در نگشاید به رضا   تا نکشی خار غمش گل ز گلستان نبری
تا نکنی کوه بسی دست به لعلی نرسد   تا سوی دریا نروی گوهر و مرجان نبری
سر ننهد چرخ تو را تا که تو بی‌سر نشوی   کس نخرد نقد تو را تا سوی میزان نبری
تا نشوی مست خدا غم نشود از تو جدا   تا صفت گرگ دری یوسف کنعان نبری
تا تو ایازی نکنی کی همه محمود شوی   تا تو ز دیوی نرهی ملک سلیمان نبری
نعمت تن خام کند محنت تن رام کند   محنت دین تا نکشی دولت ایمان نبری
خیره میا خیره مرو جانب بازار جهان   ز آنک در این بیع و شری این ندهی آن نبری
خاک که خاکی نهلد سوسن و نسرین نشود   تا نکنی دلق کهن خلعت سلطان نبری
آه گدارو شده‌ای خاطر تو خوش نشود   تا نکنی کافریی مال مسلمان نبری
هیچ نبرده‌ست کسی مهره ز انبان جهان   رنجه مشو ز آنک تو هم مهره ز انبان نبری
مهره ز انبان نبرم گوهر ایمان ببرم   گو تو به جان بخل کنی جان بر جانان نبری
ای کشش عشق خدا می‌ننشیند کرمت   دست نداری ز کهان تا دل از ایشان نبری
هین بکشان هین بکشان دامن ما را به خوشان   ز آنک دلی که تو بری راه پریشان نبری
راست کنی وعده خود دست نداری ز کشش   تا همه را رقص کنان جانب میدان نبری
هیچ مگو ای لب من تا دل من باز شود   ز آنک تو تا سنگ دلی لعل بدخشان نبری
گر چه که صد شرط کنی بی‌همه شرطی بدهی   ز آنک تو بس بی‌طمعی زر به حرمدان نبری